قمرهايي که در مدار سياره هاي انگشت شمار منظومه خورشيدي در حرکتند در واقع اجرام ناشناخته اي هستند که اميد يافتن حيات در آنها بسيار بالا بوده و در عين حال ويژگي هاي عجيب در برخي از آنها حيرت دانشمندان را برانگيخته است.

اگر از شما سوال شود:اولین فضانورد تاریخ چه کسی بود؟احتمالا پاسخ شمااین اسم خواهد بود:یوری گاگارین.ولی حقیقتا پاسخ چیز دیگری است!پیش از اینکه انسان بتواند سفرهای خود را به فضا آغازکند،دانشمندان بایداز امکان سلامت فضانوردان در شرایط خاص این سفرها اطمینان می یافتند.
بنابراین از حیوانات متعددی که با توجه به فیزیولوژی بدنشان می توانستند شرایط مشابه بدن انسان را در بی وزنی و تغییرات فشار و غیره مشابه سازی کنند،استفاده شد تا اطلاعات لازم برای این منظور بدست آید.از جمله این حیوانات بد شانس که همیشه قربانی پیشرفت علم!بوده اند،سگها هستند.بین سالهای 1957 تا1966 سیزده سگ توسط دانشمندان شوروی سابق برای این منظور به فضا فرستاده شدند که نام حداقل سه تای این سگ ها که مجبور شدند در این سفرها شرکت کنند و در نهایت هم  قهرمان راه علم فضانوردی شدند،  لایکا،لیسیچکا و بارس بود.لایکا یک سگ ماده دورگه حدودا سه ساله و ولگرد بود که در یکی از خیابانهی مسکو پیدا شد و در کنار دو سگ دیگر تحت آموزشهای لازم برای سفر به مدار زمین قرار گرفت.اما بین این سه سگ سرنوشت برای لایکا اینگونه رقم خورد که برای این سفر انتخاب شود .در نتیجه در تاریخ سوم نوامبر 1357سه روز پس از قرار گرفتن در سفینه اسپوتنیک2،  به فضا پرتاب شد.لایکا درون محفظه ای مخصوصی درون اسپوتنیک توسط نوارهایی که تنها اجازه حرکت وی برای دسترسی به غذا را می داد، مهار شده بود و الکترودهایی که لحظه به لحظه علایم حیاتی او را به زمین مخابره می کرد ،به بدنش متصل بود