دانشمندان ناسا معتقدند که میکروب‌های کوچکی برروی سطح مریخ وجود داشته است که فضانوردان به اشتباه به خاک مریخ حرارت دادند و این میکروب‌ها کشته شدند
 اکنون تصور می‌شود که این میکروب‌ها توسط دو سفینه که در سال 1976 روی این سیاره سرخ فرود آمدند، کشف شده‌اند.
اما دانشمندان در آن زمان موفق به کشف علائم حیات نشدند و این میکروب‌ها را در جریان آزمایش‌هایی در دمای 160 درجه سانتیگراد حرارت داده‌اند.
اکنون یک گروه بین المللی با استفاده از روش‌های مدرن، اطلاعاتی را که توسط دو کاوشگر بدون سرنشین 'وایکینگ' جمع آوری شده بود، دوباره آزمایش کردند.
'ژوزف میلر' زیست شناس از دانشگاه 'سوترن کالیفرنیا' گفت: من 99 درصد مطمئنم که در سیاره مریخ حیات وجود داشته است.
میلر با اشاره به یک ضرب المثل قدیمی افزود: اگر این نشانه‌های کشف شده، شبیه میکروب باشند و مشابه یک میکروب عمل کنند، پس در آن صورت یک میکروب است.
در جریان ماموریت سال 1976، مواد مغذی به خاک مریخ افزوده شد. این کار اثر مشابهی مانند ریختن مواد مغذی روی خاک یک باغ دارد.
در این ماموریت، گازی از خاک مریخ ساطع شد که گفته می‌شود قسمت عمده آن دی اکسید کربن بوده است.
در آن زمان کارشناسان این احتمال را که این گاز می‌تواند از میکروب‌ها ساطع شده باشد، رد کردند.
این در حالی است که آزمایش‌های جدید نشان می‌دهد این گاز از میکروب‌ها ساطع شده بود اما متاسفانه خاک در جریان آزمایش‌های اصلی گرم شد و همه میکروب‌های موجود در آن کشته شدند.

ستاره شناسان اروپایی و آمریکایی مدعی یک معیار جدید برای کشف اولین کهکشان‌های جهان شده‌اند.

 تیمی از محققان آمریکایی و اروپایی با بهره‌گیری از یک لنز زوم کیهانی که در آن گرانش یک جرم بزرگ به بزرگنمایی نور اجسام در پیش‌زمینه دور می‌پردازند، موفق به شناسایی یک کهکشانی بسیار دورافتاده موسوم به MACS1149-JD1 شده‌اند که نور آن 490 میلیون سال پس از انفجار بزرگ تابیده شده است.

این زمانی است که جهان تنها 3.6 درصد از عمر کنونی خود را دارا بوده است.

ستاره‌شناسان پیش از این موفق به شناسایی شواهدی از چند کهکشان دورافتاده و جوان شده بودند، اما این جسم جدید بدلیل اطمینان موجود در سنجشهای «تبدیل به سرخ» که یک جانشین برای فاصله بوده، بسیار جالب توجه است.

بر اساس تصاویری که در رنگها یا باندهای طول موج مختلف با استفاده از تلسکوپهای هابل و اسپیتزر ثبت شده، این سنجش یکی از دقیق‌ترین برآوردهای انجام شده تاکنون برای یک کهکشان کاندید از جهان اولیه است.

از آنجایی که بدلیل تاثیر عدسی گرانشی خوشه کهکشانی MACS1149 میان این کهکشان دورافتاده و زمین، MACS1149-JD1 از درخشش 15 برابر برخوردار بوده ، از این رو تلسکوپ جیمز وب براحتی خواهد توانست به مطالعه جزئیات دقیق آن بپردازد.

افزایش درخشندگی این کهکشان همچنین به دانشمندان اجازه داده تا به برآورد چند ویژگی کلیدی تیم کهکشان بظاهر جوان بپردازند. محاسبات این تیم نشان داده که سن این جسم کمتر از 200 میلیون سال بوده و جرم ستاره‌های تشکیل دهنده آن تنها یک درصد کهکشان راه شیری را تشکیل می‌دهد.

به دلیل طبیعت انبساط کیهانی، نور منتشر شده از کهکشانهای دور به طول موجهای طولانی تر یا قرمزتر از نور اجسام نزدیکتر تبدیل می‌شوند.

طبق برآورد این دانشمندان، MACS1149 از تبدیل به سرخ 9.6 برخوردار بوده که آنرا در ردیف کهکشانهای دیگر کاندید به عنوان دورافتاده‌ترین کهکشان قرار می‌دهد.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد، بخش تاریک و اسرار آمیز مریخ از مواد شیشه مانند، حاصل از فعالیت‌های آتشفشانی شکل گرفته‌اند.

 مساحت منطقه تاریک در بخش شمالی سیاره سرخ بیش از 10 میلیون کیلومتر مربع است. در نتایج طیف سنجی های قبلی اعلام شده بود که ترکیب این منطقه با سایر مناطق مریخ که عمدتا از بازالت ساخته شده‌اند، بسیار متفاوت است.
«بریونی هوگان» و « جیم بل» از محققان دانشگاه آریزونا تصاویر طیف‌های مادون قرمز که توسط مدارگرد مریخ Mars Express جمع‌آوری شده‌اند را مورد بررسی قرار دادند. این تصاویر نشان می‌دهد که سطح منطقه تاریک مریخ پوشیده از مواد شیشه مانند است.
این ماده براق شبیه ابسیدین (شیشه آتشفشانی) است که زمان سرد شدن سریع گدازه‌های آتشفشانی شکل می‌گیرد.
بر اساس نتایج طیف سنجی، ‌دانه‌های شیشه مانند که در اندازه شن هستند، با پوسته غنی از سیلیکا پوشیده شده‌اند.
هنوز نحوه شکل گیری دانه‌های شیشه‌ای بر سطح مریخ مشخص نشده است، اما «هورگان» معتقد است که ماگمای ناشی از فعالیت‌های آتشفشانی در برخورد با یخ و برف سطح سیاره باعث شکل گیری آنها شده اند.
محققان معتقدند که این مناطق می تواند نقاط بالقوه برای زندگی باشد، چراکه دارای آب غنی از مواد شیمیایی است.

تلسکوپ فضایی هابل موفق به شکار یک یوفو شده است که به جای آدم فضایی، مملو از ستاره است

 کهکشان یوفو یا NGC 2683 در فاصله 35 میلیون سال نوری با زمین قرار دارد و جزء کهکشان‌های مارپیچی محسوب می‌شود. این کهکشان در سال 1788 میلادی توسط «ویلیام هرسل» در صورت فلکی سیاهگوش (Lynx) در شمال آسمان کشف شد.
محققان نجوم معتقدند، کهکشان NGC 2683 یک کهکشان مارپیچی بسته است، اما تصاویر دریافتی از تلسکوپ‌ها امکان دیدن ساختار کامل کهکشان را دشوار می‌کند.
به گفته محققان ناسا، تصاویر جدید تلسکوپ فضایی هابل فرصت بسیار مناسبی برای بررسی خطوط گرد و غبار به دور بازوهای مارپیچی مقابل هسته طلایی کهکشان یوفو فراهم می‌کند. همچنین خوشه‌های درخشان ستارگان جوان آبی رنگ در سراسر دیسک کهکشانی، مناطق شکل گیری ستاره‌ها را مشخص می‌کنند.
محققان با ترکیب دو تصویر دوربین‌های پیشرفته تلسکوپ هابل در نور مرئی و مادون قرمز موفق به ایجاد یک تصویر جدید از کهکشان یوفو شدند که به تازگی منتشر شده است و شکاف بین آشکار سازهای نور در تلسکوپ هابل از طریق تصاویر تلسکوپ‌های زمینی مرتفع شدند.
تلسکوپ فضایی هابل در مأموریت مشترک ناسا و آژانس فضایی اروپا، طی دو دهه اخیر مناظر دیدن از کیهان را ثبت کرده است.

یک کهشکان مارپیچی در یک نمای رنگی ساختگی از تلسکوپ فضایی هابل رنگی ارغوانی به خود گرفته است.

برای دیدن تصویر دراندازه ی بزرگ به ادامه مطلب بروید.