تلسکوپ فضایی هابل که حاصل تلاش بیش از یک دهه اخترشناسان و دانشمندان علوم فضایی بود در 25 آوریل 1990 میلادی توسط شاتل دیسکاوری به فضا فرستاده شد تا آرزوی اخترشناسان را برای دیدن اعماق فضا محقق کند و گستره دید آنها را افزایش دهد .

تلسکوپ فضایی هابل که با نام مخفف (HST) معروف است دارای آیینه ای به طول 2/4 متر است که در بخش اپتیک بیشتر به آن خواهیم پرداخت . علاوه بر آن یک اسپکترومتر دوربین نیز روی آن نصب شده است. مدار آن در فاصله 400 کیلومتری زمین قرار دارد تا از اثرات جو زمین به دور باشد و همچنین با بهره گیری از اپتیک بسیار قدرتمند برای اخترشناسان این امکان را فراهم آورده است تا اجرام فضایی را با دقت حدود 50 برابر بهتر از تلکوپ های زمینی مورد بررسی قرار دهند و همچنین توان تفکیک پذیری آن حدودا” 7 برابر بیشتر از تلسکوپ های زمینی است.
این تلسکوپ به شوند (علت) اینکه از اتمسفر زمین خارج است می توان پرتوهای فروسرخ , مرئی و فرابنفش را مورد بررسی قرار داده و داده های کاملی از اجرام را برای اخترشناسان به ارمغان آورد و دیگر به شوند نبود جو بعضی از پرتوها حذف نخواهند شد .

نحوه ارتباط با هابل بدین گونه است که دانشمندان دستورات خود را به صورت سیگنال هایی به ماهواره در مدار زمین ارسال کرده که به واسطه این ماهواره سیگنالها به کامپوتر مرکزی هابل منتقل شده و هابل طبق فرمان اخترشناسان عمل می کند . تمام این کنترل ها از روی زمین اجرا شده و همانطور که در بالا گفته شد به مغز هابل که همان کامپیوتر مرکزی آن باشد منتقل می شود . تمام این اقدامات در مرکز فضایی گودارد مریلند انجام می شود .

تلسکوپ فضایی هابل طولی معادل 14 متر و عرضی برابر با 5 متر دارد و وزن آن 11/5 تن (11500 کیلوگرم) برآورد شده است. طول صفحه های خورشیدی آن حدود 10 متر است (این صفحه های خورشیدی را آژانس فضایی اروپا (esa) طراحی و ساخته است) . قابل ذکر است اسکلت بندی برای نصب وسایل مورد نیاز و همچنین استحکام لازمه برای این تلسکوپ طراحی شده که حدودا” 114 کیلوگرم وزن دارد و روی هم رفته شرایط را برای کاوشهای فراژرف در اختیار دانشمندان قرار داده است .

 

 تلسکوپ فضایی جیمز وب که در حال حاضر و بعد از تکمیل شدن آن بزرگترین تلسکوپ فضایی جهان محسوب می شود با همکاری دو ابرقدرت فضایی جهان یعنی آژانس فضایی آمریکا (NASA) و آژانس فضایی اروپا (ESA) در حال ساخت است. این تلسکوپ به عقیده اخترشناسان وکیهانشناسان می تواند کاستی های تلسکوپ فضایی هابل را برطرف کرده و چشمان کنجکاو آدمی را بر گوشه و کنار نادیده جهان هستی و در عین حال بسیار دور باز کند .

ماموریت کپلر

تلسکوپ فضایی کپلر و برخی قسمت های آن

  تلسکوپ فضایی هرشل که پس از پرتاب لقب بزرگترین تلسکوپ آیینه ای فضایی را به یدک می کشد حاصل دو دهه تلاش آژانس فضایی اروپا ESA است تا بتواند کمبود های تلسکوپ فضایی هابل را رفع کرده و نگاه کنجکاو بشر را به ژرفنای تاریک هستی هدایت کند .

ویژگی ها 

تلسکوپ فضایی هرشل دارای آیینه ای به قطر 3/5 متر است که از اتصال 12 قطعه کریور سیلیکون ساخته و پرداخته شده است که می تواند کیفیت عکس های گرفته شده را بالا برده و اخترشناسان را در تحلیل داده ها یاری رساند . این تلسکوپ قرار است در فاصله 1/5 میلیون کیلومتری از سطح زمین مستقر شود و به کاوش در کیهان بپردازد . 

محدوده کاری هرشل بسیار خاص بوده و قرار است دانشمندان به یاری آن به مطالعه فرایند تشکیل ستاره ها و تکوین کهکشانها پرداخته و همچنین موقعیت ستارگان را در عمیق ترین نقاط ابرهای گازی مورد بررسی قرار داده و از درونی ترین قسمت های غبارها و مناطق سرد جهان هستی به جمع آوری اطلاعات بپردازد که البته شایان ذکر است این قابلیت ها را مدیون استفاده از طول موج های با طول موج بلند و طیف های مادون قرمز و ماکرویو است . البته در نظر است با استفاده از این قابلیت های گسترده این تلسکوپ نگاهی ژرف به اجرام یخی که در مرزهای سامانه خورشیدی در حال گردش به گرد خورشید هستند انداخت و از رموز آن بیشتر مطلع شد . 

این تلسکوپ که به پاس زحمات سر ویلیام هرشل اخترشناس قرن 18 نامگذاری شده دارای دستگاه هایی است که تمامی مراحل کاری ذکر شده را در صورت سلامت کامل می تواند به اجرا گذارد. 

از اصلی ترین ابزارآلات آن می توان به دوربین طیف سنج فوق پیشرفته آن و سیستم HIFI نصب شده بر روی آن نام برد که باعث کارایی بالای این تلسکوپ شده اند . 

این تلسکوپ قرار است به همراه تلسکوپ پلانک و توسط موشک آریان سازمان فضایی اروپا به فضا فرستاده شود.

به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی ـ نجومی به نقل از خبرگزاری مهر، اولین بار در ماه جولای گذشته برخورد و فروپاشی یک ستاره دنباله روی سطح خورشید رصد شد. اکنون دانشمندان ناسا پس از چند ماه بررسی درباره خودکشی این دنباله دار و برخورد آن به خورشید، نتایج تحقیقات خود را در مجله علمی "ساینس" منتشر کردند.

مرکز فضایی ناسا* - پس از ۱۶ سال فعالیت مستمر علمی، "کاوشگر زمان‌سنجی پرتو ایکس رُسی" (RXTE)، وابسته به سازمان فضایی آمریکا (ناسا)، آخرین رصد خود را به ثمر رساند. این ماهواره در طول مدت‌زمان فعالیت‌اش، چشم‌انداز‌های بی‌نظیری از نواحی خشن کیهان، مثل محیط گرداگرد کوتوله‌های سفید (که بقایای بعد از مرگ ستاره‌ای مثل خورشید هستند)، ستاره‌های نوترونی و سیاهچاله‌ها را تهیه کرده بود.

RXTE، داده‌های مربوط به آخرین رصد علمی خود را در چهارم ژانویه سال جاری به زمین مخابره کرد و تکنیسین‌های پایگاه گادرد ناسا هم بعد از انجام آزمون‌های لازم، ماهواره را در پنجم ژانویه بازنشسته کردند. تلسکوپ رسی، گام از دایره اهداف اصلی خود بسیار فرا‌تر نهاده بود و طی چندین سال، سخاوتمندانه به فعالیت‌های علمی‌اش ادامه می‌داد.

 

فعالیت‌هایی که نتیجه‌اش انتشار بالغ بر دوهزار و ۲۰۰ مقاله علمی در نشریات معتبر جهانی، ۹۲ رساله دکترا و بیش از هزار هشدار فوری برای ستاره‌شناسان سرتاسر دنیا بود تا بدون فوت وقت، آن پدیده‌ای که ماهواره پی به وجودش برده بود را رصد کنند.
 

نشریه نشنال جئوگرافی به رسم هر سال در ماه های پایانی سال، تصاویر برتر خود را در زمینه های نجوم، محیط زیست، ابداعات و اکتشافات منتشر می کند. در ادامه برترین تصاویر نجومی سال 2011 را به روایت نشنال جئوگرافی مشاهده می کنید:

شاتل فضایی اندیور

منظره ای از مخزن بار خالی شاتل اندیور بر فراز روشنی های شهرهای زمین، این تصویر طی آخرین ماموریت شاتل اندیور به ایستگاه فضایی بین المللی به ثبت رسیده است

ماهی مرکب ماداگاسکار

رودخانه "بتسیبوکا" در شمال ماداگاسکار که در این تصویر بیشتر به یک ماهی مرکب رنگارنگ شباهت دارد به سوی خلیج "بومبتوکا" جریان دارد و در مقابل کانال موزامبیک را خالی می کند، این تصویر ماهواره ای توسط آژانس فضایی اروپا از رودخانه به ثبت رسیده است، رنگهای موجود در میان شاخه های این ماهی مرکب ناشی از رسوبات بارانهای شدید در این منطقه است

در این قسمت بهترین تصاویر فضا در هفته گذشته که از طرف سایترسمی ناسا معرفی شده اند را خواهید دید. در انتخاب این تصاویر که شما را به عمق کهکشان ها و جهان هستی خواهند برد سعی شده تا از دیدگاه های گوناگون به دنیای بیرون، اکتشافات ، ساخته های بشر ،کبهان و... پرداخته شود.

این عناوین شامل : سیاره ای شبیه به زمین و پوشیده از یخ، پرتوهای خورشید بر تیتان، ابرنواخترها، بازگشت مدارگرد مریخ به عملیات، سیارکی در کمربند کویپر، شن های قطبی سطح مریخ، دهانه آتشفشانی جدیدی در سطح مریخ، سحابی Doradus، پرتاب فضاپیمای Sky mapper، برخورد بین کهکشان ها، منظومه جبار ، کشف سیاره ای توسط سوبارو و... می باشد.

تلسکوپ یا اختربین وسیله‌ای است برای دیدن اجرام فضایی دور.