موتور کهکشانهای نوجوان به گاز نیازمند است . باید از تلسکوپ بسیار بزرگ ESO تشکر کرد که ستاره شناسان را قادر ساخت تا به کهکشانهای بالغ و عادتهای غذاییشان دست یابند .۳ تا۵ میلیارد سال پس از انفجاربزرگ گاز برایشان فراهم بود و بعد از آن اشتهای حریصانه ای برای بلع کهکشانهای کوچکتر یافتند .دانشمندان دریافته اند که ساختارهای کهکشانی اولیه بسیار کوچکتر از کهکشانهای بیضی شکل و مارپیچی هستند که در حال حاضر کیهان را پر کرده اند . پس کهکشانها چطور وزن اضافه کرده اند ؟ ستاره شناسان بعد از صدها ساعت رصد و کار متوجه شده اند که چگونه کهکشانها از گاز غنی شده اند . تیری کانتینی رهبر تیم می گوید : “دو راه مختلف برای رشد کهکشانها تخمین زده می شود یکی برخورد کهکشانهاست که کوچکتر به وسیله بزرگتر خورده می شود دیگری تداوم جریان گاز در کهکشان  که هر دوی اینها منجر به ایجاد ستارگان جدید می شود .”

چرا دنباله دار گاراد دو دنباله دارد؟ در سمت چپ، دنباله غبارآلود، ترکیبی از ذرات غبار و یخ است که دنباله دار را در مدارش در حین گردش بدور خورشید دنبال می کند. در سمت راست، دنباله یونی دنباله دار گاراد ترکیبی از گازهای یونی است که مستقیماً در اثر بادهای خورشیدی از خورشید به فضا پرتاب می شود. بیشتر دنباله دارها دارای دو دنباله هستند، اگرچه معمولاً این دو دنباله در دو جهت مخالف دیده نمی شوند. دنباله دار گاراد در حال حاضر دو دنباله در دو سوی مخالف دارد و این بدلیل زاویه دید اقتضایی زمین است. طیف های ظریف رنگی دنباله غبارآلود را مایل به زرد رنگ نشان می دهد چرا که ذرات درشت آن نور خورشید را بدون تغییر منعکس می کنند؛ در حالیکه ذره یونی متمایل به آبی است چرا که یون های دی اکسید کربن، نور آبی رنگ خورشید را بطور موثر تری منعکس می کند. در مرکز، هاله سبزرنگ هسته ستاره را در بر گرفته است، این رنگ سبز بدلیل ترکیب غبار و گازهایی است که حاوی سیانوژن ساطع کننده رنگ سبز هستند. دنباله دار گاراد که اکنون از خورشید دور می شود در هفته آینده به نزدیکترین موقعیتش نسبت به زمین خواهد رسید.

ابرهای غبار کیهانی در سرتاسر این تصویر مادون قرمز از کهکشان ملازم راه شیری ما، ابر ماژلانی بزرگ، ، پراکنده شده اند. در واقع، تصویر ترکیبی زیبا از رصدخانه فضایی هرشل و تلسکوپ فضایی اسپیتزر نشان می دهد که ابرهای غبار آلود که  این کهکشان کوتوله همسایه را در بر گرفته اند بسیار شبیه به غباری است که در راستای صفحه کهکشانی راه شیری ما قرار دارد. درجه حرارت غبار، مسیر فعالیت های تشکیل ستاره ای را نشان می دهد. داده های اسپیتزر به رنگ آبی غبای را نشان می دهد که توسط ستاره های جوان گرم شده است. ابزارهای هرشل به کمک تصویر شتافته که داده های آن به رنگ قرمز و سبز دیده می شود که انتشار غبار از مناطق سردتر و معتدل تر را نشان می دهد، جایی که تشکیل ستاره ها تازه آغاز شده یا به اتمام رسیده است. تصویر مادون قرمز ابر ماژلانی بزرگ که به تصرف غبار درآمده است، با نمای آن در تصاویر اپتیکی تفاوت دارد. اما سحابی رُتیل در این کهکشان همچنان برجسته است و می توان آن را براحتی  بعنوان درخشان ترین منطقه در سمت چپ مرکز تصویر دید. ابر بزرگ ماژلانی با فاصله نسبی ۱۶۰۰۰۰ سال نوری، وسعتی در حدود ۳۰۰۰۰ سال نوری دارد.

وایز با استفاده از اشعه فروسرخ خود بیش از ۱۵تریلیون بایت اطلاعات به همراه ۲٫۷ میلیون تصویر جمع آوری کرده است .از نزدیکترین خرده سیارکها تا دورترین کهکشانها وکشف خرده سیارکTrojan . ستاره هاو کهکشانهایی که قبلا دیده نشده اندو اینکه خرده سیارکهای سایز متوسط بسیار کمتر از آنی است که پیش از این تصور می شده .

اکنون ناسا یک اطلس و کاتالوگ جدید از کل آسمان ارائه داده و این کشفیات چنان زیادند که هر کس با دیدن آنها همان چیزی را می بیند که یک گردشگر فضایی مشاهده می کند . راک کاتری که کار آرشیو پروسه های اطلاعاتی وایز را بر عهده دارد می گوید : “نشر اطلس و کا تالوگ کل آسمان مخزن بزرگ اطلاعات سماویست که کشفیات ویژه ای از آن به وسیله وایز به ثبت رسیده است .”

در تصویر قسمت مرکزی و درخشان کهکشان راه شیری است نقاط قرمز زحل مریخ ومشتری هستند .

تلسکوپ VLT و دوربین ۲۶۸مگا پیکسلی آن از تداخل کهکشانها در خوشه هرکول پرده برداشت .خوشه کهکشانی هرکول در صورت فلکی هرکول و در ۵۰۰میلیون سال نوری از ما قرار گرفته وغنی از ستارگان جوان در کهکشانهای مارپیچی خود می باشد . در اینجا بسیاری از کهکشانها در حال تداخل با یکدیگرند کهکشانهای مارپیجی بعد از رقصیدن به دور یکدیگر در طی میلیونها سال با هم ترکیب  شده وکهکشانهای بزرگتر را ایجاد می کنند وقتی کهکشانهای کوچکتر از طریق نیروی گرانش خود به سوی یکدیگر کشیده می شوند خوشه های کهکشانی را تشکیل می دهند و وقتی برخورد خوشه ها بیشتر می شود اعضای مفرد گروه هم با کهکشانهای دیگر برخورد می کنند واین برخوردهای کهکشانی باعث تخلیه گاز و غبار ناشی از تشکیل ستاره در کهکشان مارپیچی می شود وآنها را به کهکشانهای بیضی شکل یا کهکشانهایی با اشکال بی قاعده وبدون توانایی تشکیل ستاره جدید تبدیل می کند . تصور می شود که تاکنون حداقل ۳خوشه کوچک در خوشه هرکول جمع شده اند که در صورت برخورد با یکدیگر خوشه عظیم کهکشانی ایجاد می کنند.

به نقل از : مركز نجوم آوا استار

تصاویری در هیروگلیف‌های مصری دیده شده که می‌توان اشیاء مبهمی در آنها تشخیص داد که طرفداران بحث یوفوها و موجودات فرا زمینی معتقدند که اینها نشانه‌های برخورد تمدن مصر و بیگانه‌های فضایی در هزاران سال پیش هستند.

معروفترین تصویر از سری عکسهای "یوفو در هیروگلیف" را در زیر میبینید. در این تصویر اجماعی از همه چیزهای عجیب وجود دارد. در این تصویر  یک هلیکوپتر، یک زیردریایی و دو مدل هواپیما دیده می‌شود.

یک پسماند فضایی کوچک که از یک ماهواره قدیمی روسی جدا شده و در فضا سرگردان است، شنبه گذشته هر شش خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی را مجبور کرد تا از ترس جانشان به دو قایق نجات مستقر در این ایستگاه فضایی پناه برده و آماده بازگشت اضطراری به زمین شوند.  آژانس فضایی روسیه اعلام کرد این قطعه فلزی سرگردان که بخشی از ماهواره روسی کوسموس ۲۲۵۱ بود از فاصله ۲۳ کیلومتری ایستگاه عبور کرد و خدمه دوباره توانستند لباسهای فضایی را از تن درآورده و به خانه فضایی خود در ارتفاغ ۴۰۰ کیلومتری زمین بازگردند.

آکادمی علوم سلطنتی سوئد درمورد جایزه نوبل فیزیک 2011 در رشته فیزیک تصمیم گرفت نیمی از جایزه را به شائول پرلماتر و نیم دیگر را به‌طور مشترک به برایان اشمیت و آدام رییس، به‌خاطر کشف انبساط تندشونده عالم به روش مشاهده ابرنواخترهای دوردست اهدا کند.

 

محمود حاج‌زمان: «بعضی می‌گویند دنیا در آتش پایان می‌یابد، بعضی می‌گویند در یخ...» سرنوشت جهان چه خواهد بود؟ اگر برندگان جایزه نوبل فیزیک امسال را باور داشته باشیم، باید به پایان یافتن آن در یخ و انجماد بیاندیشیم. آنها ستارگان در حال انفجار موسوم به ابرنواختر را در کهکشان‌های دوردست مورد مطالعه دقیق قرار دادند و دریافتند که انبساط جهان در حال شتاب‌گیری است.

 

این کشف حتی برای خود برندگان جایزه نوبل حیرت‌آور بود. چیزی که آنها دیدند، مانند این است که یک توپ را به هوا پرتاب کنید و به جای این‌که توپ به سمت پایین برگردد، سریع‌تر و سریع‌تر در آسمان ناپدید شود، گویی نیروی گرانش بر روی مسیر حرکت توپ تاثیری نمی‌گذارد. به نظر می‌رسد که اتفاق مشابهی در تمام کیهان در حال رخ دادن است. برای مشاهده اینفوگراف زیر در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.