معمای انتروپی

فیزیکدانان مفهوم تقارن زمان را در قانون مشهور دوم ترمودینامیک اعمال کرده‌اند: انتروپی در یک سیستم بسته هرگز کاهش نمی‌یابد. به طور کلی انتروپی واحد بی‌نظمی‌ یک سیستم است. فیزیکدان استرالیایی ‌لودویگ بولتزمن‌ در قرن ?9 انتروپی را به عنوان تمایز بین ریز حالت و بزرگ حالت یک شیء توضیح داد. اگر کسی از شما بخواهد که یک فنجان قهوه را توصیف کنید، شما احتمالأ به بزرگ حالت آن می‌پردازید- دما، فشار، و دیگر خصایص آن. از طرف دیگر ریز حالت، موقعیت دقیق و سرعت هر اتم را در مایع توضیح می‌دهد. بسیاری از ریز حالت‌های مختلف با یک بزرگ حالت خاص مطابق‌اند: می‌توان یکی از اتم‌ها را جابه‌جا کرده و هیچ‌کس با چشم غیرمسلح متوجه این تغییر نمی‌شود.

دانشمندان پروتئینی کشف کرده اند که می‌تواند روند پیرشدن فضانوردان و سالخوردگان را آهسته‌تر کند.

براساس تحقیقات دانشگاه ترامو در ایتالیا آنزیم 5- لیپوکسیژناس (5-lipoxygenase) نقش مهمی در مرگ سلول در فضا ایفا می کند.
دانشمندان اعتقاد دارند که ایجاد مانع در مقابل این آنزیم، مشکلات فضانودان که در نتیجه پروازهای فضایی به وجود می آید از بین می رود.
این ادعا در رابطه با سرکوبی آنزیم کشف شده ثابت کرده که سالخوردگان نیز می توانند از مزایای تقویت سیستم ایمنی بدن خود استفاده کنند.

دانشمندان نجومی مدعی شده‌اند که تحقیقات جدید آنها این امکان را فراهم می کند که ستاره شناسان بتوانند به طور دقیق نوترینوها را به عنوان روشن‌ترین ذرات ریزاتمی جهان را اندازه گیری کنند.
 یک تیم بین المللی تحقیقاتی پس از بررسیهای بسیار نتایج تحقیقات خود را منتشر کرده و اظهار داشته است که این تحقیقات می تواند پیشترفتهای قابل توجهی در اندازه گیری نوترینوها ایجاد کند.
این تحقیقات که در مجله " بررسی فیزیکی D ارتباط سریع" منتشر شده، نتیجه گیری کرده است که وقتی مسئله اندازه توده نوترینوها مطرح می شود، اندازه گیریهای کهکشانی موثرتر از بررسیهای آزمایشگاهی روی زمین است.
نوترینوها ذرات بنیادین ریز اتمی هستند که در جهان معلق است و روشن ترین توده های ذرات شناخته شده است که به لحاظ گفته می شود هیچ جرمی ندارند.

میچ دوبرانر موفق شد با مجموعه عکسهایی که از ابرهای طوفانزای جنوب آمریکا گرفته بود، برنده جایزه سالیانه عکاسی سونی شود.

عکس زیر که در شـهر داندی (Dundee) ایالت تگزاس گرفته شده است، یک طوفان ابرسلولی را نشان می‌دهد؛ این نوع توفان زمانی شکل می‌گیرد که جریان‌های رو به بالای هوا باعث ایجاد حرکات چرخشی انتقالی درون ابرها می‌شوند. در هواشناسی، ابرسلول‌ها متناظر با آب و هوای شدیدی همانند گردباد هستند؛ رخدادهایی که در تگزاس و سایر ایالت‌های جنوبی آمریکا بسیار متداول است و اغلب نیز منجر به بروز خسارات گسترده می‌شود.

درحالی که طی 50 سال گذشته تلسکوپهای ما روی زمین مجهزتر شده، اطلاعات بهتری درباره همسایگان کیهانی خود به دست آورده ایم و اکنون با گرمترین، سردترین، کوچکترین، بزرگترین و دورترین سیاره های منظومه‌های مختلف آشنایی داریم.
 ستاره شناسان یک ردیف سیاره هایی را یافته اند که ویژگهای شگفت انگیزی دارند و بی تردید ارزش ذکرشدن در نسخه بین کهکشانی کتاب رکوردهای جهانی گینس را دارد.
برای مثال، SWEEPS-10 سریع ترین کهکشانی است که با فاصله بیش از یک میلیون کیلومتری به دور خورشید خود می چرخد، فاصله ای که سه برابر فاصله ماه از زمین است، به این معنا که یک سال در این سیاره 10 ساعت به طول می انجامد.

این ابزار ساده و ارزان قیمت ، دیدن همزمان خورشید را برای افراد بسیاری آسان می‌کند. Gene Zajacand و Chuck Bueter طرح فوق را برای کارگاه سال 2003 انجمن افلاک نمای Great Lakes آماده کرده بودند. ایده‌ی صفحه‌ی نمایش عقب، که یک عنصر مهم در این وسیله، از طرح تفنگ خورشیدی Bruce Hegerberg گرفته شده است.

به گزارش اسپیس دیلی، ستاره شمالی تاکنون به نام های مختلفی همچون ستاره قطبی و ستاره راهنما به کار رفته است که این امر نشان دهنده کاربرد این ستاره در قرون گذشته برای مسیریابی انسان در آسمان شب بوده است.
با این حال تحقیقات اخیر نشان می دهد که این ستاره به طور چشمگیری در حال از دست دادن جرم خود است.

اکنون ستاره شناسان دانشگاه بن معتقدند سوسو زدن ستاره و تغییر در اندازه و درخشندگی آن نشان دهنده کاهش جرم و در نتیجه افول این ستاره است.
اگرچه هم ترازی عجیب و غریب ستاره شمالی با قطب شمال موجب می شود فکر کنیم این ستاره در آسمان بی حرکت است اما ستاره شمالی در واقع سو سو می زند و اندازه و درخشندگی آن متغیر است.
این ستاره شناسان می گویند مدت زمان این سوسو و چشمک زدن می تواند نشان دهنده کاهش جرم این ستاره باشد.
نتایج این تحقیقات در نشریه EARTH Magazine منتشر شده است.

ستاره‌شناسان با طرح نظریه‌ای عجیب، مدعی تاثیرگذاری ماه در غرق شدن کشتی تایتانیک شده‌اند.

به گفته محققان، سه ماه پیش از غرق شدن کشتی تایتانیک در 14 آوریل 1912، ماه در روز 12 ژانویه 1912 در نزدیکترین فاصله خود از زمین طی 1400 سال گذشته قرار داشته که منجر به تولید یک جزر و مد فوق‌العاده بالا و سست شدن ناوگان مرگباری از یخ‌توده‌ها شده بود.
این جزر و مد باعث رانش یخ‌توده‌ها از آبهای کم عمق لابرادو و نیوفاوندلند به میان دریا شده و خطوط کشتیرانی را انباشتند.
محدوده یخی در محل غرق شدن تایتانیک به قدری ضخیم بوده که کشتی‌های نجات در مسیر کمک به بازماندگان این فاجعه مجبور به کاهش سرعت خود شدند.
این رویداد یکبار برای همیشه به اجتماع نزدیکترین فاصله ماه از زمین در 1400 سال،‌ مواجهه نزدیک خورشید با زمین و یک جذر و مد با دامنه زیاد پرداخته بود.
به ادعای ستاره‌شناسان تمام این عوامل در بالا رفتن غیر عادی سطح دریا مشارکت داشته که به رانش یخ‌توده‌های به گل نشسته پرداخته و آنها را به سوی خطوط کشتیرانی در آتلانتیک شمالی هدایت کرده‌اند.
معمولا، یخ‌توده‌ها در جای خود باقی مانده و نمی‌توانند به سمت جنوب حرکت کنند؛ مگر این که به حد کافی آب و مجددا شناور شده یا این که یک جزر و مد بالا آنها را آزاد سازد.
یک یخ‌توده می‌تواند چندین بار در سفر خود به سمت جنوب در مناطقی گیر کند که ممکن است چندین سال به طول انجامد.

بزرگترین و درخشان ترین ماه کامل امسال، شب گذشته درحالی که این همسایه آسمانی ما از نزدیکترین مدار زمین عبور می کرد در نقاط مختلف جهان قابل مشاهده بود.

به گزارش خبرگزاری مهر، به دنبال نزدیک شدن ماه و قرار گرفتن آن در نقطه حضیض (نزدیکترین فاصله ماه به مدار زمین) جز و مد دریاها در سراسر دنیا افزایش یافت اما از سوی دیگر باورهای نادرست عامه مردم نیز درباره افزایش جرایم یا رفتارهای جنون آمیز همزمان با بزرگ شدن ماه قابل انکار نیست، مسئله ای که به کرات از سوی کارشناسان مورد تکذیب قرار گرفته است.

کارشناسان اظهار می دارند که این ماه کامل بیش از 14 درصد بزرگتر و بیش از 30 درصد روشن تر از سایر مواقع سال بوده است چرا که از 356 هزار کیلومتری زمین عبور کرده است که این فاصله 24 هزار کیلومتر نزدیک تر از میانگین این فاصله نسبت به زمین بوده است. فاصله ماه از زمین در طول سال متغیر است چرا که ماه یک مدار بیضی شکل و نه یک مدار دایره ای را طی می کند.

از این پدیده با عنوان حضیض ( نزدیکترین فاصله ماه به مدار زمین) یاد می شود اما ستاره شناسان اظهار می دارند که این رخداد آسمانی نسبتا غیر متداول است.

در روزهای پنجم و ششم ژوئن سال جاری (16 و 17 خرداد)، میلیون‌ها انسان در سراسر جهان می‌توانند در رویدادی که احتمالا دیگر در طول عمرشان اتفاق نخواهد افتاد، به مشاهده عبور سیاره ناهید از برابر خورشید بنشینند.
  این گذر حدود شش ساعت به طول خواهد انجامید و در طول آن، ناهید (زهره) مانند یک نقطه ریز سیاه در سطح خورشید دیده خواهد شد.
این رویداد در نوبت بعدی در سال 2117 اتفاق خواهد افتاد.
جی پاساچوف، ستاره شناس کالج ویلیام در مقاله‌ای در مجله جهان فیزیک به بررسی علم پشت این گذر ناهید و ارائه تاریخچه آن پرداخته است.