دانشمندان مرکز تحقیقات هسته ای اروپا پیشنهاد کردند که یک جایگزین قویتر برای برخورد دهنده بزرگ هادرون در نظر گرفته شود.

برخورد دهنده بزرگ هادرون در ۲۷ کیلومتری زیر زمین در مرز سوئیس و فرانسه

روشِ نوینِ تشدیدِ اسپینِ الکترون (ESR) که با لایه‌های نازکِ الماس و انبرک‌های اپتیکی کار می‌کند، توسط فیزیک‌دانان در آمریکا گسترش یافته است. به کمک این روش می‌توان میدان‌های مغناطیسیِ موضعی را در محیط‌های مایع اندازه‌گیری کرد. هم‌چنین می‌توان این روش را برای مشاهده و کنترل رده‌ای از پدیده‌ها که در مایعات رخ می‌دهند به‌کار گرفت، مانند فرآیندهایی که در سلول‌های زیستی یا ابزارهای الکتروشیمیایی صورت می‌گیرند. درواقع اعضای این گروه بر این باورند که برای به‌تصویرکشیدنِ میدان‌های مغناطیسیِ اطرافِ نورون‌های (عصبیِ) درونِ مغز، می‌توان از این روش بهره گرفت.

تصویر درخشان تلسکوپ فضایی هابل ناسا به نمایش مرکز خوشه کروی M4 پرداخته که از میان چندین کره درخشان سماوی که هر کدام یک کوره عظیم هسته‌ای هستند، شکار شده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، M4 در فاصله 7200 سال نوری زمین و نسبتا نزدیک قرار داشته که آن را به یکی از اجسام اولیه برای پژوهش تبدیل کرده است.

درک ساختار نزدیک‌ترین ستاره به زمین می‌تواند ما را در ‌پیش‌بینی فعالیت‌های خورشید یاری کند.

چرخه‌ی یازده‌ساله‌ی خورشیدی بین فعالیت شدید مغناطیسی،که شامل لکه‌های خورشیدی،تاج و شراره‌های خورشیدی می شود، ‌تا سکون نسبی آن، وقتی که چهره‌ی خورشید از لکه عاری می‌شود، نوسان می‌کند.تحقیقات جدید نشان می‌دهند که برخلاف همه‌ی این تلاطم‌ها، خورشید به طرز قابل توجهی شکل کروی خود را حفظ می‌کند. این یافته‌ی جدید دانشمندان را سر در گم کرده‌ است!

تیمی از محققان مؤسسه فناوری کالیفرنیا در یک گام بزرگ موفق به بازسازی پدیده‌ای در آزمایشگاه شدند که منجر به انفجار خورشیدی می‌شود.
به گزارش ایسنا، این محققان امیدوارند که کار آنها بتواند به پیش‌بینی‌های ارتقا یافته‌تر هواشناسی فضا و همچنین بهبود هشدارهای توفان‌های خورشیدی منجر شود.

کیهانشناسی استاندارد با دقتی بسیار، پیش بینی می کند که هیدروژن و هلیوم درست بعد از مهبانگ تولید شدند اما به نظر، پیش بینی لیتیوم راه درازی دارد. در نشریه Physical Review Letters، مقاله ای منتشر شده که می گوید صدها هزار سیاهچاله در کهکشان ما می توانند مقادیر چشمگیری لیتیوم تولید کنند زیرا ابر داغ ماده حول آن‌ها می تواند باعث همجوشی هسته‌ای شود. اگر مشاهدات این موضوع را تایید کنند، تشریح این که این همه لیتویم کجا رفتند، دشوارتر می‌شود.

نظریه کوانتوم پس از گذشت یک قرن از ابداع آن، هنوز یک شاهکار علمی تمام عیار است، ولی مشکل بزرگی در آن نهفته که باورش کمی سخت است: فیزیک‌دانان هنوز نمی دانند که چطور باید از آن استفاده کنند!
به نظر می رسد که یک قرن کافی نیست. صد سال پیش از این، اولین کنفرانس جهانی فیزیک در بروکسل بلژیک برگزار شد. موضوع عمده بحث این بود که با نظریه جدید و عجیب کوانتوم چکار می‌توان کرد؛ و این که آیا می‌توان آن را با تجربیات زندگی روزمره ترکیب کرد و به یک تعریف منطقی از جهان ما دست یافت یا خیر.