جان دایرستاره شناس در دانمارک متولد شد و در سال 1874 برای کار در رصدخانه ی بزرگ لرد راسل به ایرلند مهاجرت کرد،رصدخانه ای که با تلسکوپ عظیم 72 اینچی اش از زمان تکمیل تا تخریب آن دقیقا قبل از جنگ جهانی اول بزرگترین تلسکوپ جهان بوده است.

درایر در طول رصدهایش به این نکته دست یافت که دیگر زمان به روز رسانی فهرست سر جان هرشل(GC) یا کاتالوگ عمومی سحابی ها که در سال 1864 منتشر شده بود،فرارسیده است.تنها یک دهه بعد از انتشار کاتالوگ عمومی تعداد بسیار زیادی سحابی و کهکشان کشف شده بودند و تعداد زیادی از لیست های مختلف در حال ارائه بودند،بنابراین تهیه یک لیست رصدی برای چک کردن این موضوع که آیا جرم تازه یافت شده قبلا ثبت شده است یا نه،کار بسیار مشکل و وقت گیری بود.

او یک لیست مکمل برای فهرستGC شامل 1000 جرم جدید را در سال 1878 و فهرستی دیگر را در سال 1886 پیشنهاد داد که جامعه منجمان سلطنتی آن را به نام NGC یا فهرست عمومی جدید اجرام غیر ستاره ای،جایگزین فهرست GC کرد.

ستاره شناس آمریکایی که در سوریه متولد شد. او از سال 1923 تا 1946 مدیر رصد خانه ویلسون بود. او به مطالعه طیف خورشید و ستارگان پرداخت و با تخصصی که در روشهای اسپکتروسکوپی در تعیین سرعت شعاعی ستارگان کسب کرده بود به تهیه جدولی از سرعت شعاعی 7000 ستاره و قدر مطلق 6000 ستاره دیگر پرداخت. او نشان داد که شدت سنجی خطوط طیفی می تواند به عنوان معیاری برای تعیین قدر مطلق ستارگان غول، ستاره های رشته اصلی و کوتوله های سفید در نظر گرفته شود و بر همین مبنا بود که توانست همدم ستاره شعرای یمانی یعنی اولین کوتوله سفید را در سال 1915 کشف کند. کشف این ستاره بعنوان یکی از موارد تایید نسبیت انشتین به حساب می آید. او کشف کرد که جو زهره اغلب از دی اکسید کربن تشکیل شده و در محیط بین ستاره ای نیز مولکولهای CH , CN وجود دارد.او در طراحی تلسکوپ 5 متری رصد خانه مونت پالومار هم نقش ارزنده ای ایفا نمود.

روش ابداعی او در اختلاف منظر طیفی به اندازه گیری فواصل ستاره هایی که فاصله آنها به کمک اختلاف منظر مثلثاتی قابل اندازه گیری نبود منجر شد.

(1968-1882) ستاره شناس آمریکایی که بین سالهای 1908 تا 1948 کارمند رصدخانه مونت ویلسون بود .درسال 1913 یک میدان مغناطیسی ضعیف را در خورشید کشف کرد ودر سال 1948 بود که توانست تغییرات این میدان باگذشت زمان را نشان دهد.او با کمک فرزندش توانست دستگاهی برای اندازه گیری شدت میدان مغناطیسی ستاره ها اختراع کند.تاسال 1958 وجود میدان مغناطیسی های بسیارقویتر ازخورشید را در چندین ستاره کشف نمود.او از دارندگان مدال ستاره شناسی بروس می باشد.

دانشمند فرانسوی که به مطالعات قطبیت نور علاقه مند بود و پلاری اسکوپ (قطبیت سنج) را اختراع نمود. با مشاهده دنباله دار هالی(عکس )در عبور سال 1835 اثبات کرد که دنباله‌دارها از خود نوری ندارند فقط نور خورشید رابازتاب می‌کنند. در گرفتگی خورشید در سال 1842 به آزمایش درباره قطبیت نور خورشید پرداخت و کشف کرد که سطح خورشید گازی است. مدیر رصدخانه پاریس بود و Urbian Leverrier را دعوت کرد تا به بررسی دلایل انحراف سیاره اورانوس بپردازد، مسئله‌ای که بعدها به کشف نپتون منجر شد. او به تعریف نصف‌النهار پاریس پرداخت. این نصف النهار تا مدت‌ها مورد استفاده دریانوردان فرانسوی بود تا اینکه از سال 1۸84 نصف‌النهار گرینویچ جایگزین آن شد.او به وجود حیات در سراسر منظومه شمسی معتقد بود. نام یکی از حفره‌های ماه به افتخار او آراگو نامیده شده است.

عکس هایی از این دانشمند (عکسی از ادوین هابل 1  و عکسی از ادوین هابل 2 )

ادوین هابل یک اخترشناس آمریکایی بود که ابتدا در آکسفورد به تحصیل حقوق پرداخت و سپس به اخترشناسی روی آورد و از 1914 تا 1917 میلادی در رصدخانه یرکیز مشغول به کار شد.جنگ جهانی اول وقفه ای در کارش پدید آورد و متعاقب آن در رصدخانه ماونت ویلسون به کمک تلسکوپ صد اینچی به انجام رصدهای آسمانی و پژوهشهای نجومی پرداخت.
وی علاقه خاصی به سحابیها داشت و در سال 1924 میلادی با بزرگترین تلسکوپ آن زمان ستارگان درون سحابی آندرومدا را کشف کرد. از آن پس نیز تحقیقات خود را در این زمینه ادامه داد و ثابت کرد که تعدادی از ستارگان از نوع متغییرهای قیفاووسی هستند. هابل با استفاده از قانون دوره تناوب- درخشندگی فاصله سحابی آندرومدا تا زمین را استنتاج کرد و به این ترتیب مطالعه درباره جهان ماورای کهکشان را بنیاد نهاد و برای نخستین بار وجود اجرام سماوی برون کهکشانی را اعلام داشت..در سال ۱۹۳۲ موفق شد تا یک خوشهٔ کروی را در خارج از کهکشان راه شیری و درM31کشف کند و ثابت کرد که این جرم آسمانی کهکشانی مثل کهکشان ماست او این اجرام را "جهان‌های جزیره ای" نامیده بود. وی درصدد برآمد تا کهکشانها را از روی شکل و از نظر تحول احتمالی طبقه بندی کند. بزرگترین نتیجه ای که از این کار به دست آورد تحلیلی بود که در سال 1929 میلادی درباره سرعتهای دور شدن یا نزدیک شدن آنها و انبساط جهان به عمل آورد.

هابل از طریق مشاهدات خود و بررسی انتقال به سرخ کهکشانها و مقایسهٔ آنها با یکدیگر به این نتیجه رسید که "کهکشان‌های دورتر با سرعت بیشتری در حال دور شدن هستند." این نتیجه را امروز به عنوان "قانون هابل" می‌شناسیم.

به پاس خدمات و تلاشهای علمی ادوین هابل در اخترشناسی و بویژه کیهان شناسی، ۳۰ سال بعد از مرگش، اولین تلسکوپ فضایی تاریخ را به یاد او "تلسکوپ هابل" نامیدند.

یک ستاره شناس بزرگ رصدی آمریکایی...در حالی که هنوز یک ستاره شناس غیر حرفه ای بود توانست 8 عدد دنباله دار کشف کند.در سال 1887 به کار در رصدخانه lick مشغول شد وبا کمک تلسکوپ شکستی 90 سانتی آنجا شفاف بودن حلقه c زحل وقمر آمالته آ را کشف کرد.بعد از چند سال به رصدخانه یرکز منتقل شد او به توصیف سحابی های تاریک پرداخت و در عکسبرداری نجومی نیز مهارت خاصی داشته و به نقشه برداری از کهکشان راه شیری پرداخت. او ستاره ای که اکنون با نام ستاره بارنارد می شود را نیز کشف کرد .این ستاره از سریعترین ستاره های آسمان است.

نام فیلسوف یونانی .اوجغرافیدان و ستاره شناس بوده واحتمالا در سواحل مدیترانه در شمال مصر زندگ می کرده است.او در زبان انگلیسی با نام Ptolemy شناخته می شود.

بطلمیوس در حدود 150 میلادی رساله ی پر نفوذی به نام سونتارکنس ماتماتیکا یا مجموعه ی ریاضی نوشت. هر چند این رساله بر نوشته های هیپارخوس مبتنی است، اما به خاطر فشردگی و زیبایی چشمگیرش مورد توجه قرار گرفت. شارحین بعدی برای متمایز ساختن آن از آثار کم اهمیت تر صفت مجیسته یا مجسطی به معنی بزرگترین را به آن منسوب کردند. مترجمین عرب زبان حرف تعریف ال را پیشوند کردند و آنرا المجسطی نامیدند

بطلمیوس در المجسطی پدیده هایی را بررسی می کند که بستگی به کرویت زمین دارند. سپس دستگاه زمین مرکزی نجوم را طرح ریزی می کند که قریب به 1500 سال مورد پذیرش عموم بود. المجسطی قدیمی ترین کوشش مجدانه در راه تبیین حرکت شناسی منظومه ی شمسی است. اما در توجیه حرکتهای پیچیده ی سیاره ها که فاصله ثابتی با زمین ندارند، روی مدارهای دایره ای عاجز بود. بنابراین مفهوم مدارهای تدویر را بکار گرفت.

(1846-1784)ریاضیدان وستاره شناس آلمانی .او علاقه مند به توسعه روشهای ریاضی در مکانیک سماوی بود.به تدوین وگردآوری موقعیت مکانی وحرکت نسبی 63 هزار ستاره که براساس مشاهدات خودش ومشاهدات رصدخانه گرینویچ پرداخت.این کار به عنوان اولین قدم در ستاره شناسی نوین شناخته می شود.در سال 1838 برای اولین بار به اندازه گیری اختلاف منظرستاره 61 دجاجه  پرداخت.اوهمچنین در سال 1841تا1844 وجود همدمهای تاریک برای ستاره های شعرای یمانی وشعرای شامی را پیش بینی کرد .مقاله او درباره اختلالات مداری سیاره اورانوس در سال 1840 گواهی بروجود سیاره بعدی بود .این سیاره یعنی نپتون  6 سال بعد توسط ژان گیل کشف شد.

(۱۹۲۱-۱۸۶۸)بانوی اخترشناس آمریکایی ، اخترشناس رصدخانه هاروارد بود. وی مدتها به مطالعه وبررسی ابرهای ماژلانی پرداخت و در سال 1912 میلادی به کشف عمده ای دست یافت. وی بیشتر به ستارگانی توجه داشت که دوره درخشندگی آنها متفاوت بود و او آنها را متغییرهای قیفاووسی نامید. خانم لویت دریافت که هر چه دوره تناوب درخشندگی بلندتر باشد ستاره درخشانتر است(رابطه دوره تناوب-درخشندگی). با این کشف تعیین فاصله ستاره های دوری را که نمی توانستند اختلاف منظر آنها را به دست آورند امکانپذیر شد.او توانست ۲۴۰۰ ستاره متغییر را کشف کند.این تعداد نصف کل تعداد ستاره های کشف شده در آن زمان بود.

(1882-1837)یک محقق آمریکایی در امر طیف سنجی ستاره ای.روشها وبرنامه های ارزشمند او هفت سال بعد از مرگش منتشر شد.اوپسر جان ویلیام دراپر بود.او دانشجوی رشته پزشکی بود بعد از پشت سر گذاشتن تمام مراحل درسی یک سال به اروپا رفت تاسنش به سن لازم برای فارغ التحصیلی برسد.او در ایرلند با ارل روز سوم(the Third Earl of Rosse) و ویلیام پارسون ملاقات وسپس تحت تاثیر آنها قرار گرفت. در نتیجه به ساخت تلسکوپ و عکاسی نجومی علاقه مند شد.این دو حرفه بعدها تبحر اصلی او شدند.بعد از برگشت از اروپا به ایالت پدری یعنی نیویورک رفت ودر آنجا به مطالعات اولیه در زمینه طیف سنجی وعکاسی از طیف خورشید پرداخت.تا سال 1873 موفق به ساخت یک طیف سنج مشابه آنچیزی که ویلیام هاگینز ساخته بود شد اوبکمک این دستگاه توانست خطوط طیفی را تشخیص دهد.او حتی تاسال آخر عمرش در جهت تهیه طیف های دقیق تلاش نمود.بعد از مرگش گروهی از رصدخانه دانشگاه هاروارد شروع به ابداع روشی جدید در رده بندی ستاره ها وانواع طیف کردند.پروژه نامبرده که فهرست هنری دراپر نام گرفت در سال 1897 کامل شد .بر اساس این کارها برای اولین باردانشمندان توانستند به تقسیم بندی ستاره ها بپردازند.